مواد قیر بشکه ای کرج از قدیمی ترین و پرکاربردترین مصالح ساختمانی است. در حالی که اجزای آنها از منابع محدود به دست می‌آیند.
این مواد مدت‌هاست که به عنوان محصولات پایدار شناخته می‌شوند، زیرا ظرفیت آنها برای افزایش عمر مفید خود از طریق بازیافت، استفاده مجدد و یا فرآیندهای بازیافت است.
این فصل جنبه های کل نگر در مورد پایداری مواد قیر، از جمله منابع، فرآیندها، تولیدات، استانداردها، طرح ها، شیوه های خوب و نگهداری مواد نگهدارنده را ارائه می دهد.
روندها و چالش‌های آتی نیز در پایان این فصل ارائه شده‌اند و فرصت‌ها و کارهایی را که باید انجام شود برای تسریع اجرای جدیدترین فناوری‌ها که استفاده از مواد قیر را حفظ می‌کنند، برجسته می‌کند و در عین حال باعث افزایش طول عمر این مواد در خدمت می‌شود.
مواد قیری مورد استفاده برای ساخت و ساز جاده دارای سه فاز است که خواص حجمی معمولی آن 12 درصد قیر ، 83 درصد سنگدانه معدنی و 5 درصد فضای خالی هوا است. ویژگی های خزش این مخلوط تحت تأثیر خواص دو جزء جامد است.
قیر
با این حال، وجود هوا مهم است، زیرا یک ماتریس سنگدانه اشباع شده با قیر تغییر شکل خزش بالایی را نشان می دهد، که در عمل غیرقابل قبول است و باعث شیارهای جدی از نوع نشان داده شده درشکل 2می شود.
تحت یک بار خزشی ساکن، شکل 4 نشان می دهد که چگونه کرنش کل با زمان ایجاد می شود. هنگامی که بار برداشته می شود، یک کرنش کوچک الاستیک (قابل بازیافت) آشکار می شود.
تحت بارگذاری مکرر با همان اندازه، کرنش های انباشته شده بزرگتر هستند. این تا حدی به دلیل کرنش های پلاستیکی است که توسط حرکت نسبی بین ذرات سنگدانه ایجاد می شود.
از نقطه نظر مولکولی، ترکیبات اصلی هترواتمهای قطبی فوق عبارتند از: سولفیدها، تیولها و سولفوکسیدها، کتونها، فنلها و اسیدهای کربوکسیلیک، ترکیبات پیرولیک و پیریدینیک و اکثر فلزات کمپلکسهایی مانند متالوپورفیرینها را تشکیل میدهند.
تجزیه و تحلیل توزیع وزن مولکولی نشان می دهد که قیر مخلوط پیچیده ای از حدود 300 تا 2000 ترکیب شیمیایی (مقدار متوسط 500-700) است که تعیین مشخصات شیمیایی کامل را بسیار دشوار می کند.
به همین دلیل، قیر به طور کلی با روش‌های ساده‌تری تقسیم می‌شود، که امکان شناسایی دو جزء اصلی را فراهم می‌کند.
