اسب ترکمن قهوه ای این نژادها در قرون وسطی برای اهداف کشاورزی و بارگیری مورد استفاده قرار می گرفتند و در زمان اختراع تراکتورها کنار گذاشته شدند.
لازم به ذکر است که اکثر اسب ترکمن قهوه ای سنگین در معرض خطر هستند که با انقراض معروف ترین اسب این نژادها انگلیسی شایر است که بزرگترین اسب جهان است و با رنگ های زیاد پوست تیره اش متمایز می شود.
تاج‌ها و دم‌های کامل آن و برای کشیدن گاری‌ها و بارگیری و سوار شدن نیز به کار می‌رود.
اسب‌های ولزی و اسب‌های دارتمور خانه اسب دانشگاه ایالتی اوکلاهما نشان می‌دهد که اسب‌ها در سراسر جهان به جز قطب جنوب یافت می‌شوند.
برای مثال، منشأ اسب‌های (ابیشی) به اتیوپی بازمی‌گردد، در حالی که (Deliboz) اسب‌ها به گرجستان و ارمنستان بازمی‌گردند، و همچنین اسب‌های بودیونی در روسیه و بسیاری دیگر وجود دارند.
در مناطق خشک و خشک مانند آب و هوای شبه جزیره عربستان زندگی می کنند و باید توجه داشت که اسب ها در جستجوی آب و غذا از مکانی به مکان دیگر حرکت می کنند.
بدن اسب با وجود ویژگی های کلی آن مشابه است نژادها، اندازه‌ها و وزن‌های متفاوتی دارند، زیرا همگی دارای چهار پای بلند هستند که بدنی شبیه بشکه را حمل می‌کنند، در حالی که چشم‌ها و گوش‌هایشان بزرگ است، به‌علاوه سر بزرگ و بلند آن که توسط گردن بلند حمل می‌شود.
رنگ بدن آن بین سیاه، خاکستری و قهوه ای متفاوت است و ممکن است با دو رنگ مختلف مخلوط شود، علاوه بر این که دارای دم کوتاه پوشیده از موهای پرپشت در طول خود، با صورت است. موی واد در قسمت بالای گردن.
ساختار خارجی ساختمان خارجی بدن اسب شامل تعدادی قسمت است که به شرح زیر است: پوزه (به انگلیسی: Muzzle) که ناحیه غضروفی است. که شامل دهان، لب‌ها، چانه، بینی و اطراف آن می‌شود.
با موهایی پوشیده شده است که اسب را در نزدیکی بینی خود احساس می‌کند. بالای سر (به انگلیسی: Poll)، زیرا بالای سر مستقیماً در پشت گوش ها قرار دارد و شامل استخوان های جمجمه، استخوان های گردن گردن و پایانه های عصبی در آن است.
پیشانی، دسته ای از مو که جلوی سر اسب را می پوشاند و از آن در برابر هوا و حشرات گزنده محافظت می کند.
