5 مطالعه دیگری نشان داد که پروتئین موجود در بادام زمینی روکش دار کیلویی قابل تشخیص در شرایطی که فرد بسیار فراتر از معمول است، وجود ندارد. قرار گرفتن در معرض بادام زمینی در مدرسه، از جمله پس از رقصیدن داوطلبان روی زمینی حاوی بادام زمینی در یک اتاق با تهویه ضعیف.
این مطالعات از این ایده حمایت می کنند که قرار گرفتن در معرض بادام زمینی در مدارس، بعید است که واکنشی ایجاد کند، مگر اینکه بادام زمینی بلعیده شود.
سیاست های بدون بادام زمینی هدف جلوگیری از واکنش های سیستمیک را محقق نمی کند.
مطالعه‌ای روی واکنش‌های بادام‌زمینی تفاوت معنی‌داری را در میزان مواجهه تصادفی با بادام‌زمینی که در مدارسی که مصرف بادام‌زمینی را ممنوع کرده‌اند در مقابل مدارسی که آن را مجاز می‌دانستند، نشان نداد (4.9٪، 95٪ فاصله اطمینان (CI): 3.3٪ تا 7.1٪، در مقابل 3.0٪، 95٪ فاصله اطمینان (CI): 1.8 تا 4.8).3
حتی در مدارس بدون بادام زمینی نیز مقداری قرار گرفتن در معرض بادام زمینی وجود دارد که می تواند تا حدی خطر مداوم را با وجود سیاست هایی که سعی در محدود کردن قرار گرفتن در معرض آن دارند توضیح دهد.
مطالعه‌ای که دستورالعمل‌های بدون بادام‌زمینی را بررسی می‌کرد، کاهش، اما نه حذف، بادام زمینی را در ناهار در مدارس با سیاست‌های بدون بادام‌زمینی نشان داد.7 در این مطالعه، 5 ناهار از 861 ناهار در مدارس با سیاست‌های بدون بادام‌زمینی همچنان حاوی بادام زمینی بودند.
این احتمال وجود دارد که حتی این تعداد به طور مصنوعی کم باشد، زیرا والدین در این مطالعه با بازرسی ها و پرسشنامه های ناهار موافقت کردند.
این فرضیه وجود دارد که سیاست‌های بدون بادام‌زمینی ممکن است احساس امنیت کاذبی ایجاد کند، زیرا خانواده‌ها معتقدند که اشتراک غذا ایمن است و سطوح پایین‌تری از هوشیاری ممکن است رعایت شود.
سیاست های موثرتری وجود دارد که می تواند از واکنش جدی در کودکان مبتلا به آلرژی به بادام زمینی جلوگیری کند.
